Edmundowska Ochronka w Otrębusach
Edmund Bojanowski – beatyfikowany w Warszawie 13 czerwca 1999 roku przez Papieża Jana Pawła II, jest Założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej. Poświęcił się całkowicie dzieciom, chorym, opuszczonym i potrzebującym miłości. Poprzez posługę sióstr 3 maja 1850 roku otworzył w Wielkopolsce pierwszą wiejską ochronkę. Chciał, aby dzieci uczyły się tam najpierw dobrze żyć, siostry zabiegały więc nie tylko o przekazanie im wiedzy, ale także o wszechstronny rozwój, dbając o ich wychowanie, wiarę, umiejętności i relacje międzyludzkie. Jego marzeniem było stworzyć miejsce, gdzie dzieci będą czuły się kochane.
Taką Edmundową Ochronką jest przedszkole prowadzone przez Siostry Służebniczki w Otrębusach. Jego początki sięgają 8 września 1979 roku, kiedy to odbyło się uroczyste poświęcenie. Ks. biskup Bronisław Dąbrowski odprawił wówczas Mszę św. o błogosławieństwo Boże dla Ochronki, podkreślając, że otwarcie to ma miejsce w Międzynarodowym Roku Dziecka. Pierwsze 15 dzieci przyszło do przedszkola 1 października 1979 r. Od tego czasu nieprzerwanie trwa nasza posługa dla najmłodszych. Rośnie drugie pokolenie absolwentów przedszkola, którzy przy okazji spotkań z sentymentem wspominają swój pobyt w Ochronce, a niektórzy odwiedzają i opowiadają o siostrach, które ich uczyły. Panuje tu rodzinna atmosfera. Warunki są kameralne ze względu na niezbyt liczną grupę, co pozwala na dobre poznanie każdego dziecka oraz bardziej zindywidualizowane podejście. Oprócz nauki i zabawy zwracamy uwagę na przekazywanie wartości ludzkich i duchowych, wspólnie się modlimy, organizujemy z dziećmi występy dla rodziców. Można zapisywać dzieci w wieku od 2,5 lat. Zapraszamy wszystkich, którym zależy na wychowaniu dzieci na dobrych i mądrych ludzi.
siostra Hiacynta
W Kaniach zamieszkaliśmy w 1995 roku i wówczas naglącą sprawą było dla nas znalezienie odpowiedniego miejsca w przedszkolu dla naszego 3-letniego syna Adasia. W Ochronce Sióstr Służebniczek NMP spotkaliśmy się z życzliwością i Adaś zaczął uczęszczać do przedszkola. Siostra Cecylia, ówczesna przełożona, zawsze pogodna, uśmiechnięta, delikatna – podobnie jak pozostałe siostry: Filotea, Marietta, Patrycja, Renata i Angela zjednywały serce nie tylko Adasia, ale pokochały je wszystkie dzieci. Z wielką uwagą i dobrocią siostry pochylały się nad każdym maluchem, realizując z miłością swoje zakonne powołanie, naśladując swojego założyciela – bł. Edmunda Bojanowskiego, opiekuna dzieci, ubogich i chorych.
W czasie pobytu naszego syna w przedszkolu miało miejsce szczególne wydarzenie. Była to wizytacja – odwiedziny Jego Eminencji ks. kard. Józefa Glempa w dniu 23 maja 1997 r.
W sali odbyło się uroczyste spotkanie księdza Prymasa z dziećmi i rodzicami, w czasie którego ksiądz Prymas został obdarowany bukiecikami kwiatów przez każde dziecko, a nawet zaproszony do wspólnej zabawy.
Bardzo z mężem byliśmy zadowoleni i spokojni, że nasz syn uczęszcza właśnie do tego przedszkola i dlatego nie wahaliśmy się, żeby i nasz drugi syn Staś również znalazł się w gronie przedszkolaków
u sióstr; ukończył je w 2006 r. Zakończenie odbyło się bardzo uroczyście przy pięknej pogodzie. My, rodzice i dziadkowie, podziwialiśmy nasze dzieci i wnuki tańczące z wielkim przejęciem
poloneza i krakowiaka, w pięknych kolorowych strojach. Oczywiście siostry zorganizowały to z wielkim zaangażowaniem, nakładem sił i pracy, przy udziale naszych dzieci powstał piękny program artystyczny. Na zakończenie przedszkola każde dziecko otrzymało pamiątkową Biblię z życzeniami od posługujących sióstr. Niezwykle istotne jest, aby nasze dzieci i wnuki były od najmłodszych lat swojego życia wychowywane w atmosferze pełnej miłości i chronione od zła tego świata. I właśnie taką Ochronkę Sióstr Służebniczek NMP znaleźliśmy dla naszych synów w Otrębusach na ul. Słowackiego.
Halina Janczarska
To wielka radość i zaszczyt nakreślić parę słów o Siostrach Służebniczkach w Otrębusach. Nasza rodzinna przygoda w przedszkolu zaczęła się w 1993 r., gdy zamieszkaliśmy w Kaniach. Mieliśmy pragnienie wychowywać nasze dzieci w duchu katolickim i wspaniale trafiliśmy…
Kochane siostry, które sprawowały pieczę nad naszymi dziećmi, zawsze wiedziały, co jest najlepsze i najcenniejsze w nich. W tych czasach dzieci do przedszkola zapisywało się dużo wcześniej, jak się tylko urodziły, bo później nie było miejsc. Nasze dzieci bardzo dobrze wspominają to szczególne miejsce, serwowane obiadki, deserki, kanapeczki… Siostry w sposób szczególny celebrowały dzień urodzin każdego dziecka, ten dzień zawsze był pełen radości i uśmiechów. Bardzo ważnym wydarzeniem dla całej rodziny było przygotowywanie jasełek, my, rodzice i dzieci, bardzo byliśmy zaangażowani w to wydarzenie. Każda z sióstr, która posługiwała w Ochronce, pochylała się nad dziećmi i miała kontakt z rodzicami, zawsze mogliśmy liczyć na ich wsparcie. Ważnym wydarzeniem było dla nas powstanie Teatru Rodzinnego, który działał u sióstr. Na 30-lecie powstania Ochronki odbyła się wspaniała impreza na terenie domu rekolekcyjnego w Kaniach, gdzie odbył się występ Teatru Rodzinnego, spektakl pod tytułem „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków”. Wiele można by było wspominać, opowiadać i dziękować. Nasza rodzina skończyła edukację przedszkolną w 2009 r., czyli 16 lat temu. Jesteśmy z całego serca wdzięczni i wielce dumni, że nasze dzieci uczęszczały do przedszkola sióstr, które świeciło jak perła, budując wspaniałą wspólnotę Kań i Otrębus. Z modlitwą i dziękczynieniem dla wszystkich Sióstr pracujących w Ochronce.
J. i A. Hilcherowie z już dorosłymi dziećmi
W latach 2010–2018 moje trzy wnuczki uczęszczały do przedszkola prowadzonego przez Siostry Służebniczki. W tym czasie trudno było się dostać do tego przedszkola ze względu na bardzo dobrą opinię, jaką się cieszyło. Pierwsza wnuczka była zapisana, jak miała około pół roczku, żeby mogła w wieku trzech lat uczęszczać do tego przedszkola (taka była rzeczywistość w tym czasie).
Dzieci chodziły chętnie do przedszkola, bo było im tam dobrze, a rodzice cieszyli się, że dzieci mają dobre przygotowanie do szkoły. Dziewczynki starsze jak tylko miały możliwość chętnie, przy różnych okazjach odwiedzały to przedszkole , co świadczy o tym, że dobrze wspominały to miejsce.
Dziękuję Siostrom za to.
babcia Teresa